Na een kort tochtje weten we een plekje op het onbewoonde eiland Stampersplaat te bemachtigen, wat een mazzel. Het is een komen en gaan van bootjes, altijd leuk om te kijken. Einde middag snor ik de hangmat op  die al jaren ongebruikt in het plastic ligt te verstoffen, dat is toch eeuwig zonde en het wordt hoog tijd dat ik deze ga uitproberen. Ik kan je vertellen dat erin kruipen nog een hele kunst is, het doek is niet heel breed en zakt behoorlijk naar beneden als je erin stapt. MAAR als je er éénmaal in ligt is het heel rustgevend, wat ontbreekt is dat er iemand naast je staat en je steeds een duwtje geeft zodat je lekker heen en weer blijft schommelen 😉.