De terugreis is begonnen. Vandaag terug via de Solent naar Newhaven is de bedoeling. Brighton ligt even ervoor, en dus kiezen we voor de eerstvolgende haven omdat we steeds een andere haven willen aandoen.

Jeugd herinneringen?

Alles motor-zeilend want er is weinig wind. Als we de weersverwachting moeten geloven, gaan we helemaal op de motor terug naar Nederland. Waarvoor heb je dan een zeilschip vragen wij ons af…? Tja de wind doet wat hij/zij? 🙂 wil.

De haven is een drama, wij liggen tegenover een recycling bedrijf en tot 21.00 uur horen wij machines draaien. We zijn het zat en willen een snel hapje eten. Aan een voorbijganger vragen wij naar een goed restaurant. De jongen herhaalt onze vraag en haalt zijn neus op, uit eten in Newhaven?? Hij weet niets te bedenken, alleen in Brighton weet hij een goed restaurant. Gelukkig weten we zelf een heel aardige Italiaanse tent te vinden, waar we een pizza scoren met twee glazen wijn. Daarna voldaan naar ons bedje, volgende dag weer vroeg op voor de volgende afstand, doel is Dover.

Na uitgebreide bestudering van de weerkaarten, besluiten we nog een dagje hier in Yarmouth door te brengen. Kan je vertellen dat is geen straf, het is een klein dorp  (oppervlakte van 350m2 zoiets als Vlieland) met net iets minder dan 800 inwoners en een heel gemoedelijke sfeer. Het ligt 5 tot 8 mijl van het vaste land. De waterdoorgang tussen het eiland en het vaste land wordt The Solent genoemd. Tot zover de theorie 🙂 .

Wanneer wij van onze koffie genieten in de kuip, zien wij onze buurman aanstalten maken om te vertrekken. Hij ligt met zijn schip langszij ons schip, dus zijn wij zo vriendelijk om hem met de lijnen te helpen. We raken met de man aan de praat en hij geeft ons als tip om een wandeling te gaan maken van ca 1 uur over het eiland, hij doet dat met regelmaat met zijn kleinkinderen. Halverwege deze wandeling kom je bij een pub waar je een heerlijke lunch kan gebruiken en van “Lager and Lime” kan genieten. Inpakken en wegwezen, alles voor een heerlijke lunch!

Onderweg beginnen wij ons af te vragen hoe oud deze kleinkinderen zijn. Het is namelijk een aardige tippel bij een temperatuurtje van ca 28 graden. We stappen er stevig op los, gelukkig is de omgeving de moeite waard!

En wat blijkt, de pub Red Lion ook, waar we na ruim een uurtje aankomen.

Lekker gegeten en gedronken, maar…. nu de terugweg nog! 🙂

Leuk dat je door tips van mensen die je toevallig ontmoet, op plekken komt die je zelf niet zou hebben bedacht. Zo zijn we terecht gekomen in Yarmouth en nu weer deze wandeling. Maar vooralsnog zal het hierbij blijven, de tijd gaat dringen en we moeten nu lange stukken gaan maken om tijdig terug te zijn. Morgen staat vertrek om 08.00 uur gepland richting New Haven of misschien wel Dover!

Sailin’ home across the ocean (oh nee het Engelse Kanaal en de Noordzee)

salin’ home we’re goiong to be free (euh nee dat klopt ook niet, we zijn nu juist free!! ach laat ook maar)….

Fighting the sea (dat dan weer wel!! 🙂 🙂 )

We vertrekken tegen 10.00 uur uit de Shepards Wharf Marina richting West Solent en met de bestemming Yarmouth. Een klein beetje wind mee maar een behoorlijke stroom tegen doen ons besluiten tocht de motor maar bij te zetten. Anders varen we eerder achteruit dan vooruit.

Met stroom tegen duur het toch nog 3 uurtjes om Yarmouth te bereiken. Het is lekker warm en we varen de hele trip met de bimini uit-, en de buiskap neergeklapt.

Naast de Yarmouth Marina ligt een zogenaamd “Bathing Area”, wij zouden zeggen een zwemstrandje. We besluiten om voor het eerst deze vakantie een duik te gaan nemen. Het water blijkt echter nog wel behoorlijk koud te zijn.

En er zwemmen nogal wat kwallen in dit water, uitkijken dus. Even lekker zonnebaden op de grove kiezelstenen is ook niet echt een genot. Dus dan nog maar een wandelingetje door Yarmouth zelf. Een erg leuk, knus en gezellig plaatsje.

‘S avonds gaan we uit eten en nuttigen een verassend lekkere maaltijd in één van de vele restaurantjes die Yarmouth telt. Misschien dat we morgen toch nog een dagje blijven.

Het internet laat ons in de steek, en daarom hebben wij het logboek. niet kunnen bijhouden. We begonnen al klachten te krijgen van enkele lezers 🙂 . Leuk dat jullie meelezen!

Vandaag staat in het teken van grote schoonmaak, de boot moet worden afgesopt en wassen moeten worden gedraaid. Omdat de haven zelf geen laundry (wasserette) heeft moeten we wat zoeken in de buurt. Gelukkig op nog geen 5 min afstand is er een. Eitje denk je, nou dat heeft toch wat voeten in de aarde. Zeulen met volle tassen, zeep vergeten, weer terug, wasje erin, terug voor een bakkie, weer terug voor de droger. Nu maar blijven zitten in de wasserette  totdat de boel droog is. Zo dat klusje is geklaard en de boot ziet er weer uit om door een ringetje te halen.

Moe en voldaan een “half pint”,  “Lager and Lime” is wat wij hebben verdiend.

Morgen gaan we het ruime sop weer kiezen dat is toch het betere werk!! Wat zijn de opties? Van de oude baas kregen we als tip om naar Yarmouth (oud vissersdorpje) te gaan, dit is slechts 10 mijlen van hier, maar brengt ons toch een stukje dichter bij Fécamp (FR) dat de volgende bestemming zou kunnen zijn (het is dan ca 75 mijlen ipv 85 mijlen). Dat is beter te doen. Uitgaande van 6 mijlen per uur, is het toch nog ruim 12 uren varen.

We zijn weer op koers!  Morgen rond 10.00 uur vertrek, mooie tijd 🙂

Vandaag hoeven we even niets. We luieren en gaan de Cowes verkennen. In de middag luieren we verder in de kuip. Er is veel reuring in de haven. Wat blijkt na een praatje met de Harbour Master, in het weekend is het hier topdrukte, en op maandag is het weer uitgestorven. Wij blij dat we gisteren (vrijdag) zijn aangekomen! 🙂

We nemen vanuit onze luie positie de drukte waar. De Harbour Masters varen rond in snelle rubberboten. Ze begeleiden de schepen en geven aan waar en hoe aan te leggen. Wij liggen in een kommetje van ca 22 m bij 60 m. De ene boot na de andere wordt naast elkaar gelegd, soms liggen er wel 6 op rij. Gelukkig nog steeds niet aan onze boot. Dit zou namelijk betekenen dat al deze mensen over jouw voordek heen moeten om op de steiger te komen. 3 boten verbonden aan jouw boot met gemiddeld 3 mensen aan boord, dat kan zo maar betekenen dat er 9 mensen met regelmaat op- en afstappen van jouw boot.

Maar op een gegeven moment geeft een eigenaar aan dat het gekkenwerk is als een zoveelste boot op rij moet aanleggen. Ook wij ontspringen de dans dus niet, een heel aardige Engels echtpaar waarvan de man de respectabele leeftijd van 80 jaar heeft vraagt of hij dan bij ons kan aanleggen. Of course no problem (;-))! Er ontstaat tussen Pieter en de aardige man een hele verhandeling hoe de boot het beste kan worden vastgemaakt. Maar de oude baas is onvermurwbaar, hij doet het altijd op zijn manier en wil dat nu dus ook zo. Ook geen probleem! 🙂 Later hebben wij nog een heel leuk gesprek met de oude baas. Hij zeilt al vanaf zijn 18e jaar en heeft verschillende boten gehad. Op de vraag van Pieter waarom het de Engelse vlag niet voert, wat eigenlijk een verplichting is, ontstaat er een hele conversatie. Deze man heeft een uitgesproken mening over de Brexit. Hij vindt het immoreel wat er is gebeurd en noemt de voorstanders van de Brexit landgenoten die vanuit de wieg zijn grootgebracht met het idee dat Britten de wereld regeren of anders gezegd over de wereld heersen. Uit protest hiertegen voert hij dus geen Britse nationale vlag meer op zijn boot en is van plan om zijn boot in Frankrijk te gaan neerleggen.

In de avond eten wij ouderwets hamburgers met een broodje, de favoriet van Pieter. Morgen nog een dagje in de Cowes en dan kijken waar de wind ons gaat brengen. We moeten helaas wel de terugreis gaan plannen anders krijgen we straks ruzie met onze werkgevers, (niet op tijd terug).

Vertrek staat gepland om 10.00 uur. Wil nog het blog bijwerken, vaat doen, dat wordt dan nog even aanpoten 🙂 . Het plan voor het wegvaren is gemaakt, voorkant schip los en dan de achterkant en dan achteruit wegvaren (we liggen langzij een andere boot afgemeerd). En voor het totale plaatje, achter ons liggen ook 2 schepen aan elkaar idem dito aan de steiger aan de overkant, de overblijvende vrije doorgang is niet meer dan ik schat 8 meter (en wij zijn al 4 meter breed). Achteruit manoeuvreren en dan vervolgens kwartslag keren richting havenuitgang.

Maar waar we geen rekening mee hebben gehouden is de stroom en die duwt ons in de richting van de achter ons liggende boot. Gelukkig hangen de stootwillen op de juiste plekken en loopt de manoeuvre goed af, wel onder ‘scherp’ toeziend oog van de eigenaar van het schip dat we passeren. So far so good!

Nu weer de grote ‘plas’ op, langs Portsmouth richter de the Isle of Wight, we hebben een nieuwe bestemming. De Kanaaleilanden zijn waarschijnlijk niet meer haalbaar, normaal staat er rond dit jaargetijde een zuid-westen wind en nu is het bijna constant noord-oost. Zoals het er nu naar uitziet, zal onze terugweg kruisend zijn, van Engeland naar Frankrijk en van Frankrijk weer naar Nederland etc. Leuke sport, nietwaar?

Het is lekker weer en we zetten zelfs de bimini op en laten de buiskap neer. Dat geeft weer een heel andere view!! Oh ja en tussendoor zetten we ook nog de gennaker op die vandaag wel een heel eigen wil heeft. Alle hens aan dek want deze is meermalen gedraaid. Dit komt omdat de wind van linksachter en dan weer van rechtsachter komt. Tot 2x toe moeten we het zeil uit de war halen, de hele slurf moet dan over het zeil van zeker 16 meter worden getrokken en dat allemaal op het ‘wiebelende’ voordek. Maar oefening baart kunst zullen we maar zeggen.

Om ca 19.00 uur lopen we de haven binnen. we weten gauw een plekje te vinden, het aanleggen gaat volgens het boekje. Chapeaux!