We hebben geluk en kunnen al snel aansluiten in de Goerese sluis bij Stellendam. Daarna volgen we een lange geul (het Slijkgat) en kunnen dan vervolgens vrijuit zeilen over de Noordzee. Niet al te hoge golven en een matige wind. Bij de oversteek van de Maasmond moeten we  behoorlijk uitwijken voor twee vrachtschepen, waardoor we zeker 2 tot 3 mijlen meer moeten maken. Het gaat zo lekker dat we even overwegen om door te zeilen naar IJmuiden i.p.v. Scheveningen, maar doen het toch niet 🙂 We willen graag in Scheveningen Grieks eten, vorig jaar ook gedaan en dat was heel goed bevallen. Wat ons in de avond bezig houdt is, of we morgen doorgaan naar Lelystad of zondag. Liefst willen we morgen maar zondag ziet de voorspelling voor ons zeilers er beter uit. Oke we gokken op zondag!

Zaterdag 9 juli Dat betekent vandaag een ‘rustdag’ hetgeen niet helemaal klopt want we gaan maar weer eens wassen, nog wat boodschappen halen,  het eten voor zondag bereiden, nasi en pannenkoeken. Want zondag zullen we zeker 11 uren op het water zijn. We gaan er vanuit dat ons dat lukt en dan sluiten wij maandagochtend definitief onze vakantie af en gaan weer Nieuwegeinwaarts (lees huiswaarts). ’t Einde van weer een geslaagde vakantie!

We bekijken ’t weer voor de komende dagen. Donderdag wordt ’t windkracht 6 tot 7 bft en dan gaan wij niet de zee op, ook zaterdag ziet de voorspelling er niet best uit. Dat betekent dat we tussendoor lange dagen moeten gaan maken om zondag weer terug in Lelystad te zijn. Maandag willen we naar huis en dinsdag Miranda’s vader bezoeken! En woensdag moet Miranda weer aan  t werk 🙁
Voor vandaag staat zo’n lange dag gepland. We moeten via allerlei sluizen en bruggen en dat kost veel tijd, zeker omdat wij een hoge mast hebben en dan via de beroepssluizen moeten. Wij hebben dit uiteraard in onze planning meegenomen, dus geen zorgen 🙂 Wanneer wij de 3de sluis, de Volkeraksluis, bij Willemstad benaderen, volgt er de mededeling dat het waarschijnlijk niet gaat lukken om voor 15.00 uur mee te schutten en na dit tijdstip is de brug tot 18.00 uur gestremd. Het is op dat moment 14.15 uur. Ach nee toch, wat een enorme tegenvaller want de volgende brug, de Haringvlietbrug, draait om 19.00 uur dus grote kans dat wij die dan niet meer gaan halen, wat inhoudt dat wij dan niet meer op tijd terug zijn in Lelystad.

Het lange wachten gaat beginnen, afwassen, alvast eten maken, beetje hangen…  18.00 uur de beroepsvaart aan de andere kant van de sluis gaat eerst, hoeveel schepen lopen er binnen, Pieter… 4? Het is inmiddels al kwart over 6 … en we hebben minstens 20 minuten nodig om van deze sluis naar de Haringvlietbrug te komen… we geven bijna de moed op, maar dan klinkt er door de marifoon dat de drie  wachtende zeilschepen zo de beroepssluis in kunnen… het Belgische zeilschip achter ons gooit de trossen los en passeert ons in volle vaart zodra de beroepsvaart (in slakken gang) de sluis heeft verlaten en ook wij planken erop los en ook het 3de schip sluit goed aan. Pfff halen we ’t nog? Komt ’t nog goed met onze planning? Wanneer we de sluis uitvaren hebben we nog 18 minuten… oh het zal toch niet… deze brug draait pas morgenochtend om 11.00 uur weer .. de Belg roept de Haringvlietbrug op …2 zeilschepen zijn in aantocht en willen graag nog door de brug, u komt van de beroepssluis is de vraag van de brugwachter ja dat klopt de brug daar was 3 uren gestremd en weet je wat de wachter zegt: wij wachten op uw komst!!! Deze man heeft een grote taart verdiend. Na nog eens 3 uren varen nadat we deze brug gepasseerd zijn, komen we in Stellendam moe maar opgelucht aan. We hebben het gehaald. Morgen uitrusten want er is windkracht 6 tot 7 voorspeld….

Donderdag 7 juli Zoals voorspeld is het behoorlijk winderig vandaag en zijn we blij in de haven te liggen. Een Marina met prachtige douches en ook wasmachines nabij. We maken er een productieve dag van met huishoudelijke activiteiten en daarna lekker een filmpje kijken en de reis voor morgen naar Scheveningen bestuderen. We zullen gezien het tij om 08.00 uur moeten vertrekken, een christelijke tijd…

We besluiten naar een ander plekje op de Grevelingen te gaan. We nemen ons zeilende tuinhuisje weer eens op sleeptouw zodat onze achtertuin ons straks weer een ander vergezicht geeft. ’t Zeilende tuinhuisje wat een ludieke benaming, die hebben we overigens niet zelf bedacht maar beter goed gestolen dan…. juist ja! 🙂
We bemachtigen een plekje op t eilandje Dwars in de weg, een onbewoonde zandplaat van ca 80 hectare.

Wat een rust heerst hier, dat wordt genieten….  Als de koffie op is, gaan we met de bijboot naar Brouwershaven om boodschappen te doen, nog niet eerder gedaan…. als Pieter de bijboot wil laten zakken slaat er een lijn helemaal vast in een blok. Wat nu? Gereedschap erbij, trekken en duwen aan de lijn… muurvast. Dit wordt geen rustig middagje :-, zoeken naar een ander blok in de achterkajuit en dit ligt nooit op de plek die je voor ogen hebt. Maar na opnieuw nadenken en na geordend alle plekken waar ’t zou kunnen liggen af te gaan, wordt onze inspanning beloond! Vervolgens plukt Pieter de lijn aan stukken en komt die los uit ’t blok. Het nieuwe blok eraan, lijnen opnieuw spannen, slot mee, zwemvesten om, boodschappentassen mee, pasje op zak, we kunnen op pad, oh ja Gerard en Carolien hebben ook nog wat boodschappen wensen. De rest verloopt voorspoedig. Bij terugkomst hebben we ’t best warm. Zullen we gaan zwemmen in onze shorty? We hoeven niet te koken want we zijn uitgenodigd bij Gerard en Carolien en hebben dus alle tijd. Miranda moet Pieter eerst nog overreden maar hij doet daarna dapper mee. Wat een verkwikkende duik. Dan ’t zoute water even afspoelen met helaas koud water, maar daar worden we hard van. Hier op de zandbank is natuurlijk geen stroomvoorziening dus kan de boiler niet worden opgewarmd. In de avond genieten we van Caroliens kookkunsten en een goede fles rosé.

D-day Miranda gaat vandaag haar eerste duik maken op de Grevelingen. Veel over gehoord vooral dat het hier zo helder is. Na het ontbijt en de koffie en 3 keer naar het toilet 🙂 zijn we er helemaal klaar voor. De hele mikmak in de bolderkar, duikfles, masker, duikschoentjes, trimvest etc. en dit alles x 2 en dan richting de duikstek lopen. Dan daar alles eruit en de boel opbouwen. Duikfles aan trimvest vastmaken, apparatuur erop aansluiten, controleren op werking van de automaten en hoeveelheid lucht. Dan jezelf in je pak hijsen (zweet, zweet) schoenen aan, cap op, je handen in de handschoenen wringen (zweet zweet, droge mond, slokje water 🙂 , waar waren we gebleven… euh duikbril om je nek, Pieter helpt mij het trimvest met zware fles om te doen, je hangt dan voorover om het gewicht zoveel mogelijk op je rug te laten rusten, dan de riempjes vastgespen (hierbij helpen de handschoenen niet erg mee ha ha) nog even de flippers een schop geven richting de waterkant, ja hoor ik ben er klaar voor en Pieter inmiddels ook. Hij gaat als eerste het glibberige trapje af, wringt zich in zijn flippers en kijkt even onderwater, mwah ‘weinig zicht’ constateert hij.

Nee dat meen je niet… !! Ook hetzelfde tafereel speelt zich dan voor Miranda af. Nou duiken maar! Wel spannend na 2 maanden niet gedoken te hebben. We zien in eerste instantie niet heel veel, dat vind ik wel beetje eng, later wordt het iets beter. Hele grote kreeften en krabben komen voorbij en wat kwallen. Omdat Pieter meer achter mij zwemt, ben ik vooral bezig om hem niet uit het oog te verliezen en dat maakt het eerste deel van onze duik onrustig, totdat ik besluit zijn linkerarm zachtjes beet te pakken waardoor we op dezelfde golflengte liggen en dat gaat veel beter. Na 25 minuten houden we ’t voor gezien en stijgen weer langzaam op. We zijn op 9 m diepte geweest en hebben slechts 60 bar aan lucht verbruikt, dat is best knap. Des te rustiger je ademt, des te minder bar je verbruikt. Dan alles weer uit, al het zout van de spullen afspoelen bij de nabijgelegen douche en weer op de kar en richting boot. Alles uit de kar in de zon te drogen hangen. Dan onszelf met duikpak aan onder de buitendouche afspoelen, pak uit en afspoelen, aan haken te drogen hangen, droge kleding aan en dan ja dan … is er koffie, wat een sport 🙂 dik drie uren ben je bezig om 25 min te duiken…
Volgens Pieter moet je dit ook doen in warme oorden slechts met een shorty aan en gaan met die banaan…  oke eerst nog even mijn brevetje halen… De rest van de middag genieten wij van de rust.

In de avond nog een heerlijke strandwandeling, wat zullen we lekker slapen. Vandaag voor het eerst een echt vakantiegevoel gehad. 

We gaan Yerseke alweer verlaten, want de tijd begint te dringen. Op naar de Grevelingen, we willen daar aan een eilandje gaan liggen. We vertrekken al om rond 9 uur en leggen pas rond zessen aan. In de sluis bij Bruinisse is het reuze druk. Dat betekent vooral veel geduld hebben en hopen op een plekje tijdens de schutting. Sommige mensen  leggen hun boten vast aan het ponton en anderen zoals wij blijven ronddobberen in de buurt van de sluis.

Eerst moet de sluis leeg, er lijkt geen einde aan de uitvarende boten te komen, maar dan, na zeker een minuut of 10, kunnen de wachtende boten erin, goed allemaal aansluiten is de opdracht van de sluismeester. We komen er zonder kleerscheuren vanaf 🙂 nu door naar de haven van Bruinisse om een weekkaart te kopen, deze is nodig om op de eilandjes te mogen liggen. Als we die binnen hebben, gaan we verder de Grevelingen op, maar de eilandjes liggen allemaal vol. Hoe kan dat nou, het is nog helemaal geen vakantie! We zoeken de uiterste westhoek op en vinden daar na een uurtje of 2 motoren een plekje. Pieter inspecteert met de RIB nog even de duikstek voor morgen. (Een RIB staat voor Rigid Inflatable Boat. Oftewel, RIB is een rubber boot met een stevige romp.) Caroline weet ons de reden van de drukte te vertellen, de afgelopen dagen was er hierachter bij de Brouwersdam het Concert at Sea..ahaa.

We hebben verschillende scenario’s bedacht maar kiezen ervoor om vanaf Breskens de Westerschelde verder op te gaan en dan door het kanaal van Zuid Beveland naar het plaatsje Yerseke te gaan en vandaar uit weer door naar de Grevelingen zodat we een duikje kunnen gaan wagen… oei oei als ik het nog maar kan 🙂 . Maar voordat we vertrekken halen we op een leenfiets wat boodschapjes. Op onze route ligt een watersportzaak en daar moet Pieter altijd even naar binnen, dit keer weet hij een vlaggenstok te scoren. ‘We gaan toch wel eerst gezellig bij terugkomt een bakkie doen hé op de boot’, is mijn vraag. Ja natuurlijk, maar de koffie is nog niet op of Pieter stort zich op de stok 🙂 .

Deze stok is langer dan onze oude en dan kan de vlag mooier/beter wapperen. Alle gereedschap erbij en hup daar hangt ie al! Ik moet eerlijk zeggen Pieter zijn stok, ik bedoel vlag hangt er mooi bij, toch?

Rond 12.00 uur kunnen we vertrekken dan hebben we de stroom goed mee.
Het is een redelijk relaxte tocht, voor Pieter wel een uitdaging omdat hij deze route nog nooit gevaren heeft. Het verloopt voorspoedig, petje af voor de kapitein!
En wat een leuk dorpje aan de Oosterschelde, de wereldberoemde mosselen en oesters worden hier gekweekt en geserveerd. Het heeft qua sfeer wat weg van Urk naar ons idee.

We beginnen vandaag maar voorzichtig alleen met de fok, het voorzeil, want er staat meer dan genoeg wind. Het schip rolt heen en weer en dat ben je na een paar uur al gauw zat 🙂 . De wind varieert van 5 bft, oplopend tot windkracht 6 bft. In totaal doen we er 7 uren over van Nieuwpoort naar Breskens. Eten maken en koffie zetten is met deze wind en de beweging van het schip niet echt gemakkelijk. We belonen onszelf na aankomst ’s avonds met een etentje bij restaurant Escobar, hier aten wij vorig jaar heel verrassende tapas en ook dit keer was ’t weer heerlijk!

Woensdag 29 juni Rond 11.00 uur gaan de trossen los. Op naar Belgie, op naar de Vlaamse frieten 🙂 vandaag gaan we – volgens het weerbericht van gisteren – tegen de wind in dus we gaan varen als motorschip. Het duurt maar twee en een half uur. Wat schetst dit keer onze verbazing we kunnen gewoon zeilen, dat is fijn! We spotten dit keer ook een bruinvis…nu nog een dolfijn 🙂 . De temperatuur is heerlijk en we kunnen voor het eerst in korte broek. Bij aankomst in Nieuwpoort eerst even diesel tanken, we hebben inmiddels al rond de 90 liter verstookt en het is fijn om een volle tank te hebben voor je- weet-t-maar-nooit. Aan dezelfde steiger waar we tanken kunnen we ook een ligplaats krijgen. Nadat ook wij zijn bijgetankt, gaan we op zoek naar de Aldi, want de koelkast is nagenoeg leeg. Een gezellige, vrolijke medewerker van de Aldi vragen wij naar sambal, mah da kenne wij nie he, is z’n antwoord. Heerlijk dat volk en hun taaltje, geef ons maar de Belgen i.p.v. de Fransen! 

Donderdag 30 juni Het wordt een regenachtige dag en we maken schoon en kijken film. In de avond willen we op pad om Vlaamse frieten te scoren 🙂 maar Gerard en Caroline vragen ons een vorkje mee te prikken, wij zijn natuurlijk de beroerdste niet, heerlijke pasta met garnalen en zoals gebruikelijk bij hen een uitgebreid dessert toe.
De bedoeling is om morgen naar Breskens te zeilen, de windvoorspelling is pittig….

Dinsdag 28 juni de tijd gaat snel, te snel…! Vandaag weer een plaatsje verderop, terug naar Duinkerke en dan de dag erop naar Nieuwpoort, leuk want daar ben ik nog nooit geweest. De vaartocht verloopt vandaag een stuk rustiger dan gisteren. We spotten weer een paar zeehondjes.. wist je dat een zeehond met zijn snorharen op 100 meter afstand kan voelen of en waar er een vis zwemt en hoe groot die is.

Maandag 27 juni Volgens het navigatieprogramma moet het een goede dag zijn om lekker door te zeilen. Maar het leuke is, dat het weer zich helemaal niet aan programma’s houdt. In plaats van zeilen moeten we eerst motoren, de wind waait uit een andere hoek en veel minder dan verwacht. Eerst maar koffie en croissants :-). Na een uurtje of 3 begint de wind wat aan te trekken en naar het Westen te draaien zoals voorspeld. Eindelijk rollen we de zeilen uit en kan motor af. Pfff wat een rust…daar doe je ’t voor, beetje navigeren en voor je uitstaren 🙂 over de zee. Na een uurtje of 2 wordt de wind wat forser en stellen we ons de vraag reven of toch nog niet… we besluiten tot ’t laatste. Pieter bedenkt voor mij een oefening, ik moet er helemaal alleen voor zorgen, dat de zeilen worden gestreken. Dat is geen sinecure, zeker niet met deze stevige wind, je moet goed bedenken welke stap eerst en tegelijkertijd bij elke uitgevoerde handeling weer kijken hoe ’t schip reageert, wellicht vraagt ’t om aanpassing van je bedachte plan. Net als leren autorijden alleen wat graadjes moeilijker omdat de vaarweg geen vast gegeven is/ook zijn grillen kent. Voor de eerste keer breng ik ’t er redelijk goed vanaf, oefenen oefenen en nog eens oefenen en dat is best een opgave als de kapitein ’t ook zo leuk vindt om zelf te doen!! 🙂 🙂 Rond 16.00 uur lopen we vanaf een woelige zee een veilige haven binnen, we hebben ’t weer voor elkaar.