Na het waterladen en het schip zee klaar maken gaan om 08.15 uur de trossen los. Met het tij grotendeels mee moet het een snelle tocht worden. We zeilen alleen op de fok met een bakstag windje van 4-5 bft. En halen ruim de snelheid die we bedacht hadden. Eerst richting Harlingen en daarna richting Makkum. Bij Harlingen komen veel “bruine vloot” schepen tegen die ook richting de sluis van Kornwerderzand gaan. O jee dat zal wel weer lang wachten worden met schutten vrezen we. Maar gelukkig is de realiteit anders. Wanneer we Kornwerderzand naderen, staat de brug open en de sluislichten op groen. Gauw wat snelheid maken en we liggen binnen een paar minuten met 3 andere zeilschepen in de kleine sluis. Weer 10 minuten later varen we na ruim 7 weken weer op zoet water. We gaan bij Marina Makkum dieselolie laden, boodschappen doen en maken een stevige wandeling.

Deze dagen vermaken wij ons op het eiland Terschelling We huren voor twee dagen een e-bike en zien in no time het hele eiland. De landschappen wisselen elkaar steeds maar weer af, zo fiets je door de duinen, dan weer over de akkers en vervolgens door de bossen. En dat alles verenigd op één eiland!! Heel bijzonder! De fietsen blijken toppertjes, het merk is Flyer, voor wie nog een e-bike zoekt het is een Rolls-Royce onder de e-bikes (wel een dikke portemonnee meenemen 🙂 )

Helaas laat het weer ons op zaterdag een beetje in de steek en de geplande picknick moet in de boot plaatsvinden. Gelukkig kan later in de middag de midgetgolf wel doorgaan. Miranda heeft Pieter hiertoe uitgedaagd, helaas heeft zij dit moeten bekopen met een klein verlies 🙁

En natuurlijk mag een wandeling langs het strand niet ontbreken.

Morgen reizen we weer verder. Het wordt of Makkum of Enkhuizen. Afhankelijk van weer en wind en onze gemoedstoestand 🙂

Hier gaan we een paar dagen uitrusten. Reizen is best vermoeiend! 🙂

Om 07.30 uur gaat de wekker. Snel een kopje thee. We moeten om 08.00 uur het schip verleggen om de Duitsers doorgang te verlenen. “Ach entschuldigung, es wirt halb neun! Naturlich, wir warten. kein problem! Om 08.30 uur is het dan echt zover. wij maken de lijnen los en de Duitse boot vertrekt. Vervolgens kunnen wij op het plekje van de Duitsers gaan liggen.

Nadat de boot met “alle” Duitsers vertrokken is, leggen wij weer aan en zijn zo’n 15 minuten bezig om alles in orde te maken. Maar wat is dat nou? Er komt nog een Duitser de steiger oplopen en vraagt of de boot die op onze plek gelegen heeft, al vertrokken is. Ja natuurlijk, beetje domme vraag anders lagen wij hier nu niet. De man roept allerlei woorden die wij niet kunnen verstaan. Het lijkt op een scheldkanonnade en allerlei verwensingen. Blijkbaar is het vertrokken schip een bemanningslid vergeten!!!!!! Ach!!!!! Wat een hilarisch begin van deze dag. We proberen het schip nog op te roepen via de marifoon, maar helaas geen gehoor. Even later zien we dat een ander bemanningslid aan komt lopen om de verstekeling op te halen. Blijkbaar hebben ze voor het daadwerkelijk verlaten van de haven alsnog alle koppen geteld en een conclusie getrokken.

In de middag stappen wij door West-Terschelling en kijken waar we fietsen voor de komende dagen kunnen huren.

In alle vroegte hijsen wij ons in de zeilpakken. Het is nog behoorlijk koud. Bij de Duitsers zien we ook al beweging op de boot. Ook zij zullen rond zes uur vertrekken. We zullen hun vertrek eerst moeten afwachten. Het vertrek gaat allemaal volgens plan. Als we eenmaal ‘buiten’ zijn, blijkt dat we toch nog te laat zijn vertrokken, we hebben de stroom namelijk al snel tegen, we hadden al om zes uur buiten moeten zijn. Oké, kan gebeuren.

Het wordt een pittig dagje, “rodeo rijden”. Na een paar uur hebben we het beiden al gehad, maar we hebben geen keus, we moeten door.

We zijn gestart met gereefde zeilen, maar rond het middaguur durven we vol zeil ook wel aan, we moeten meer snelheid halen, anders krijgen we bij de aanloop van Terschelling de getijstroom weer tegen. Zonder windmeter is het soms toch lastig de zeilen goed te trimmen. Golven en wind zijn niet in harmonie met elkaar, er staat een windkracht 4 tot 5 bft., maar de golven, afkomstig uit NW hebben nog een hoogte die hoort bij een windkracht 7 bft. Een echt oceanische nadeining na de stevige wind van afgelopen dagen. Om 17.00 uur zijn we ter hoogte van het zeegat tussen Vlieland en Terschelling. We moeten de branding nog door. Jeetje wat een belevenis, we rollen van stuurboord naar bakboord en weer terug. Gelukkig hebben we de giek geborgd met onze giekrem anders zou deze in het zelfde tempo heen en weer slaan. In Hawaï zie je ze surfen op de golven met een surfbord, hier doen wij het met een schip van ongeveer 10 ton. Als we de golven aflopen halen we zelfs een grondsnelheid van meer dan 14 knopen. Wauw dit is branding surfen en zo snel hebben we nog nooit gelopen!!!

Als we moe, maar voldaan, eindelijk de haven van Terschelling binnenvaren, hopen we nu nog op een goede en rustige ligplek. Helemaal achterin de haven vinden we een geschikte plek. We willen aanleggen naast schip met een groep Duitsers ( 8 mannen) aan boord. Zij roepen al vanaf de kant dat zij morgen om acht uur willen vertrekken. Oh oké, geen probleem! Wij zetten de wekker wel.

Weer heerlijk geslapen ondanks de wind! Vandaag gaan we met de bus naar het centrum. Wat rondkijken en boodschappen doen bij de Lidl. We overwegen nog fietsen te huren maar hoe fijn is dat met zoveel wind. Nee we doen het niet!

We houden elke dag nauwgezet de weersinformatie in de gaten. Wanneer kunnen we weer verder naar Terschelling? Vooralsnog lijkt woensdag de beste dag om weer de zeilen te hijsen. Ook raadplegen we met regelmaat de webcams van de eilanden Vlieland en Terschelling. Het begint veel drukker te worden, ondanks dat de vakanties nog niet begonnen zijn. We willen liever niet het risico lopen straks niet te kunnen binnenlopen na 10 uren varen. Toch zal het een gok blijven want reserveren kan namelijk niet op de eilanden. In de middag werken we het logboek bij en vermaken ons verder met lezen en internetten.

Dinsdag 2 juli alweer wat gaat de tijd nu snel. De Noor gaat vanmiddag vertrekken en dit houdt een kleine volksverhuizing in. De derde boot (een Duitser) moet los, de Noor er tussenuit en dan komt de Duitser bij ons weer langszij. De verhuizing verloopt vlekkeloos. De Duitser vraagt ons om in de avond een biertje te komen drinken.

Maar eerst gaan we met een nostalgisch treintje naar het stadje Borkum.

Wanneer we terug zijn vraagt de Duitser of we een rode wijn lusten. De rode wijn blijkt een overheerlijke port te zijn (zeer zacht, volle rijpe smaak en de afdronk is voluptueus en lang!! 🙂 ) Ook het beloofde biertje wordt nog aangeboden maar we hebben geleerd!! (En bovendien morgen moeten wij weer zeilen en dan drinken wij eigenlijk de dag ervoor niet.) Deze man en vrouw zijn net begonnen aan een wereldreis. Ze hebben hiervoor al veel voor hun werk gereisd o.a. naar Nigeria en Tanzania. Ze hebben voor ogen om ongeveer 5 jaar weg te blijven. Pieter en Ulli wisselen nog waardevolle tips en tricks aan elkaar uit met name op het technische vlak. We worden toegevoegd aan hun mailinglist zodat we hen kunnen blijven volgen.

Als we rond een uurtje of acht net ons broodje hamburger hebben verorberd, dient zich de aankomst van een volgend schip aan. Een grote catamaran (onder Australische vlag) dit keer (voor diegene die niet weten wat een catamaran is, een zeilschip met 2 rompen). De schipper wil aanmeren direct achter ons. Pieter en Ulli staan langs de kade paraat om de lijnen aan te nemen. Pieter spreekt hen in het Engels aan maar het blijken Nederlanders. Zij zijn ook met hun schip, (waar zij op wonen) bezig met een wereldreis. Of we een biertje lusten? 🙂 Nou dank voor het aanbod maar wij doen niet mee, morgen gaat de wekker om vijf uur! We willen naar Terschelling!

Uit een verdoofde slaap ontwaken we. We hebben hoofdpijn en onze magen zijn van slag. Worden we te oud om een nachtje door te halen? Eerst maar ns in alle rust een broodje en dit eten we benedendeks.

Pieter heeft nog geen hap tot zich genomen als hij door het raampje een punt van een boot op ons af ziet komen!! Wat is dit nu??? Hij rent de kuip in en vraagt de schipper van de Noorse boot wat hij aan het doen is! Hij wil langszij? Geen probleem maar vraag dit dan even dan kunnen er extra stootwillen ophangen.

De Noor begrijpt het, maar hij zag geen bemanning buiten en daarom was hij zo vrij om de manoeuvre al uit te voeren. We helpen om aan onze boot vast te leggen. Het blijkt een hele aardige man die met zijn twee zonen en twee vrienden van zijn oudste zoon op pad is. Hij is van plan via Amsterdam, Frankrijk aan te doen. In Amsterdam is er een wisseling van bemanning, de vrienden van de zoon gaan dan van boord en zijn vrouw en vriendin van zijn oudste zoon stappen op. Hij maakt ook een reis van 8 weken.

We kunnen verder met ons broodje eten. “Hallo, hallo is daar iemand?” Wat nu weer? De havenmeester meldt zich bij onze boot, het is niet de bedoeling dat we hier liggen. Deze plek is bedoeld voor vaartuigen van de overheid. Oké, maar waar kunnen we dan wel liggen? Als antwoord krijgen we, dat we dat moeten vragen aan een dame in een witte SUV die nu boodschappen doen is! Lekker duidelijk, maar niet heus. “Is het mogelijk dat u contact opneemt met deze dame en ons vervolgens informeert over de mogelijkheden? Vielen dank!”.

Gelukkig de boodschap komt goed over en hij gaat samen met de Noor, die zich inmiddels ook in het gesprek heeft gemengd, contact opnemen. Na een klein poosje komen zij terug en we kunnen liggen aan een steiger verderop nummer 5. Dag rustige ochtend! Eerst gooit de Noor zijn trossen los en zal wachten tot wij aan de steiger liggen want hij gaat als het goed is maandag al weer verder (wij pas woensdag) en dan kunnen wij los. Er staat inmiddels al een behoorlijke wind.

Als we in de richting van steiger 5 gaan horen we van verre al een vrouwenstem. We moeten haar richting uitkomen en aanmeren aan hogerwal. Dat betekent dat we tegen de felle wind in naar de steiger moeten. De motor draait op volle kracht maar de Bateleur heeft het wel wat lastig (en Pieter ook na die grote tocht van gisteren). De dame is ons behulpzaam bij het aanpakken van de lijnen en dat komt goed van pas. Als we eindelijk vast liggen komt onze Noorse vriend langszij. Helaas lukt het Miranda niet om tijdig de opgegooide lijn om de kikker te krijgen en moet hij een extra (ere)ondje 🙁 maken (hij bezit geen boegschroef) om opnieuw langszij te komen. Wanneer hij goed en wel vastligt, meldt zich alweer een volgende schipper die weer langszij van de Noor wil. Oei dat wordt wat minder fijn, 2 boten met deze wind aan ons schip vast. Dit houdt ook in, in totaal zeven mensen die met regelmaat over je voordek lopen om op en af te stappen.

In de avond bellen we met Desmond. Het plan is dat hij in de laatste week van onze vakantie een paar dagen opstapt zodat hij kan laten zien wat hij op zijn CWO 1 zeilen heeft geleerd 🙂 .We maken voorzichtig wat plannen, we blijven afhankelijk van de wind.

Het is de bedoeling dat we ieder om beurten 2 uren gaan slapen als de nacht voorbij is. Tot een uur of 03.00 uur is het goed vol te houden, varend op de motor en het grootzeil bij. We turen over de zee houden de vaarweg via de plotter goed in de gaten en schijnen met een zaklamp in de mast om de stand van de windvaan te kunnen bekijken (we hebben natuurlijk nu geen windmeter meer). De lichtboeien zijn goed te zien, dat maakt het wel relaxt. Wel goed opletten met verlijeren (zijwaartse beweging) door de wind/stroom want dan komt zo’n boei toch teveel in de buurt van het schip! Rond 03.30 uur pakt Pieter een slaapzak en duikt op de bank in de kuip. Hij houdt het na een klein uurtje voor gezien en dan kruipt Miranda voor in de punt het bed in. Heerlijk om horizontaal te liggen, het lichaam begint na zo’n lange dag toch wel te protesteren. Het schip rolt steeds meer op en neer in de golven hetgeen het liggen in de punt niet echt tot een feestje maakt. Dan maar weer eruit, het is inmiddels 06.15 uur en het is ook wel zo leuk om weer op dek te zijn! Dan gaat Pieter weer een hazenslaapje doen!

Rond 08.00 uur nemen we een dikke vette muffin en warme thee. We moeten nog een uurtje of 8 voordat we bij het eiland Borkum zijn. Even overwegen we om toch eerder ‘af te slaan’ naar het eiland Nordeney, maar laten het plan toch weer varen (leuke woordspeling!). Nordeney hebben we tenslotte al aangedaan op de heenweg en daarom gaan we toch voor Borkum. Het laatste stuk is wel doorbijten. De motor raast inmiddels al 26 uren onverminderd voort. Lang leve de techniek!

Wanneer we de kust van het eiland Borkum naderen, wordt het drukker op het water en zorgt voor de nodige afleiding.

We moeten eerst een groot deel om het eiland varen om de haven te kunnen binnenlopen. Nu nog een plek zien te scoren. Dat blijkt nog niet zo gemakkelijk. Borkum is een heel geliefd toeristisch eiland en het is zaterdag! Uiteindelijk komen we uit bij een plek waar liggen niet de bedoeling is maar we doen het toch maar. Een Duits schip voor ons heeft de gok al sinds gisteren gewaagd en die liggen er ook nog. We eten een hapje douchen en duiken de koffer in. We zijn op!

We worden deze ochtend al vroeg gewekt door onze Frank. Hij heeft goed en slecht nieuws, het onderdeel zal waarschijnlijk vandaag per post binnenkomen MAAR de bijbehorende kabeltjes zijn helaas niet leverbaar. Oef!! Dit moeten we even laten bezinken, wat nu?? We komen al snel tot de conclusie dat langer wachten geen optie is. We moeten echt door. De wind gaat de komende tijd flink aanwakkeren en daarom besluiten we zonder het onderdeel onze (vaar)weg te vervolgen. (De scheepswerf nog wel keurig ingelicht en krijgen uiteraard voor de door hen verrichte inspanningen een factuurtje als aandenken mee 🙂 ).

De dag krijgt wel een heel onverwachte wending! Deze verloopt als volgt!!! Binnen no time zijn de lijnen los, hebben we diesel geladen en liggen we voor de sluizen van Holtenau (net boven Kiel) te wachten om mee te kunnen schutten. Dit zit allemaal reuze mee. Er is nog een Nederlands schip dat door de sluizen wil en geeft bij de sluiswachter aan dat ook wij mee willen. Het aanleggen en losmaken geschiedt feilloos en dat is best knap want hier zijn de steigers heel laag en vereist een andere techniek van aanleggen.

We maken in de sluis een praatje met de schipper van het andere Nederlandse jacht. Zij moeten wegens omstandigheden hun vakantie eerder afbreken en gaan van Kiel direct door naar het Duitse eiland Borkum. Wij hebben als bestemming Brunsbuttel (dit ligt aan het einde van het Kielerkanaal) voor ogen en dan de dag erna Helgoland en dan Borkum. “Jullie gaan direct door naar Borkum?” Dat is natuurlijk ook een optie. De wind is nu gunstig en wij besluiten om dit ook in overweging te nemen. Varende door het Kielerkanaal is er genoeg tijd om deze optie uitgebreid te bestuderen. Betekent wel een dag varen, een nacht en nog een hele dag varen!! Willen we dat?? Pieter trekt zich terug achter de navigatietafel en komt tot de conclusie dat wij dit ook maar moeten gaan doen. Och jee, dat wordt wel een uitdaging, maar we gaan ervoor.

De tocht door het Kielerkanaal verloopt lekker, we doen weer om beurten 10 kilometer sturen. Bij de sluizen van Brunsbuttel komen we rond 18.30 uur aan. Een uurtje later meert het andere Nederlandse jacht ook aan en we spreken af om rond 22.00 uur tezamen door de sluis te gaan. Nu tijd om een hapje eten te maken en proberen nog even een uiltje te knappen. Echter hiervoor zijn we toch een tikkeltje te onrustig en na driekwartier staan we weer naast ons bed. Om 21.30 uur horen wij over de marifoon de oproep van de andere Nederlandse schipper aan de sluiswachter of wij mee kunnen schutten om 22.00 uur. Das ist ja moglich!!